YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/4707
KARAR NO : 2020/864
KARAR TARİHİ : 22.01.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62, 51/1-7-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık sevk ve idaresindeki minibüs ile olay günü saat 08:00 sıralarında yerleşim yeri içerisinde iki yönlü asfalt kaplama yol üzerinde Altınşehir Meydan istikametine seyri sırasında freninin boşalması sonucu şeridinden ayrılarak kaldırım parke taşlarına çarpması sonucu iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, bir kişinin 1. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak sebebiyet verdiğinin kabul edildiği olayda;
TCK’nın 89/5. maddesine göre, bilinçli taksirle yaralama suçunun soruşturulmasının ve kovuşturulmasının, aynı Kanunun 89/1. maddesindeki yaralanma hali hariç olmak üzere, şikayete tabi olmadığı, ancak TCK’nın 89. maddedeki bütün hallerin şikayete tabi olsun veya olmasın CMK’nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, uzlaşma kapsamında olan suç hakkında soruşturma aşamasında katılan … ve …’ın uzlaşmak istediğini beyan etmesine rağmen CMK’nın 253. maddesi gereğince sanıkla mağdurlar arasında uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilmeden dava açıldığı, kovuşturma aşamasında da, aynı Kanunun 254. maddesi uyarınca bu eksikliğinin giderilmediği anlaşılmakla, mahkemece CMK’nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, uzlaşma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla, yazılı şekilde hüküm kurulması;
Kabule göre de:
Birden fazla kişinin yaralanmasıyla neticelenen olayda sanık hakkında hüküm kurulurken hüküm fıkrasında uygulama maddesinin TCK’nın 89/4. maddesi yerine sehven TCK’nın 89/1. maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.