YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/10487
KARAR NO : 2020/3966
KARAR TARİHİ : 24.06.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma, Kasten yaralama
Hüküm : TCK’nın 179/3-2, 50/1-a, 52/2-4, 86/2, 35/1-2, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Trafik güvenliğinin tehlikeye sokma ve kasten yaralama suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 04:20 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile 173 promil alkollü vaziyette seyri sırasında dört yönlü kavşağa girdiği sırada meydana gelen trafik kazası neticesinde; kazanın diğer tarafı olan …’nu taş atarak yaralamaya çalıştığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
A- Kasten yaralama suçu yönünden yapılan temyiz incelmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL’ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında kasten yaralama suçundan 27.10.2015 tarihinde verilen 600 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından sanık müdafinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE;
B-Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi
gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ceza miktarına ve kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak; ONANMASINA, 24.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.