Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2018/8178 E. 2019/6519 K. 22.05.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8178
KARAR NO : 2019/6519
KARAR TARİHİ : 22.05.2019

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kişisel verilerin kaydedilmesi
Hükümler : Sanıklar hakkında CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince ayrı ayrı beraat

Kişisel verilerin kaydedilmesi suçundan sanıkların beraatlerine ilişkin hükümler, mahalli Cumhuriyet savcısı ile sanıklar …, …, … ve … müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar …, …, … ve … müdafiinin sanıkların beraatlerine dair hükümlerin gerekçesine yönelik temyiz isteminde bulunmadığı, temyiz isteminin vekalet ücretine ilişkin olduğu tespit edilerek yapılan incelemede:
Yapılan yargılama sonunda, sanıklara yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, mahalli Cumhuriyet savcısının sanıklar hakkında kişisel verilerin kaydedilmesi suçundan mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine, sanıklar …, …, … ve … müdafiinin sanık sayısınca vekalet ücreti hükmedilmemesinin isabetsiz olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanıklara yüklenen suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gerekçesi ile sanıklar hakkında beraat hükümleri kurulurken, uygulanan kanun maddesinin fıkra ve bendinin CMK’nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi olarak yazılması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle aynı Kanun’un 232/6. madde ve fıkrasına uyulmaması,
2-Hakkında beraat kararı verilen ve kendisini sanık … ile birlikte diğer sanıklar …, …, … ve …’dan farklı bir vekil ile temsil ettiren sanık … yararına, hazine aleyhine, karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince, sanık … ile birlikte ayrı bir maktu vekalet ücreti hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısı ile sanıklar …, …, … ve … müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının ilk paragrafındaki, “5271 Sayılı Yasa’nın 223/2-e maddesi” ibarelerinin, “5271 sayılı CMK’nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi” olarak değiştirilmesi, hüküm fıkrasının dördüncü paragrafındaki “…,” ibarelerinin hüküm fıkrasından çıkarılması, hüküm fıkrasının beşinci paragrafındaki “sanık …” ibarelerinin önüne “sanık … ile” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.