YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8088
KARAR NO : 2019/230
KARAR TARİHİ : 09.01.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Haberleşmenin gizliliğini ihlal
Hüküm : Beraat
Haberleşmenin gizliliğini ihlal suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının sanık hakkında haberleşmenin gizliliğini ihlal suçundan dolayı mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Resmi nikahlı eşi olan mağdur …’nin başka erkeklerle konuştuğundan şüphe duyup, onun sadakatinden kuşkulanan sanık …’ın, mağdura ait cep telefonunda kayıtlı numaraları ve bilgileri kontrol edip öğrenmek için, mağdurun rızası dışında cep telefonunu almak istediği ve mağdurun bağırması nedeniyle cep telefonunu alamadan evden ayrılıp gittiği iddiasına konu olayda;
Sanığa yüklenen TCK’nın 132/1. madde ve fıkrasındaki haberleşmenin gizliliğini ihlal suçunun, aynı kanunun 139/1. madde ve fıkrası uyarınca soruşturulması ve kovuşturulması şikayete tabi olup, mağdurun 22.01.2016 hâkim havale tarihli dilekçesinde sanığa yönelik şikayetinden vazgeçtiğini ifade ettiği, 15.02.2016 tarihli duruşmada savunması alınan sanığın şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiğini beyan ettiği, dosya kapsamı itibariyle CMK’nın 223/9. madde ve fıkrası kapsamında derhal beraat kararı verilmesini gerektiren haller de bulunmadığı nazara alınarak, kovuşturmada şikayet koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle sanık hakkındaki davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK’nın 132/1, 139/1, 73/4, 73/6 ve CMK’nın 223/8. madde ve fıkraları gereğince isteme uygun olarak DÜŞMESİNE, 09.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.