YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/7523
KARAR NO : 2019/225
KARAR TARİHİ : 08.01.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanık…’un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 89/2-b, 62. ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/01/2018 tarihli ve 2016/691 esas, 2018/3 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 esas, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı Kanunun 6. fıkrasının (c) bendinde belirtilen zararın, maddî zarar olduğu, manevî zararı kapsamadığı, ancak söz konusu maddî zararın da hâkimin basit bir araştırma ile saptayabileceği zarardan ibaret bulunduğu, manevî zarar ile fazlaya ilişkin maddî zararlar için hukuk mahkemesinde dava açmanın mümkün bulunduğu, taksirle yaralama suçunda doğrudan tazmini gereken maddî bir zarar olmaması karşısında, 5271 sayılı Kanunun 6. fıkrasının (c) bendinde belirtilen zararın tazmini şartının somut olayda aranmaması gerektiği gözetilmeden, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmemesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 15.10.2018 gün ve 94660652-105-34-9525-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.10.2018 gün ve 2018/84833 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında uygulanabilmesi için, diğer koşulların varlığının yanında, “Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi” gerektiği, İstanbul 24. Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sırasında, katılanın yaralanması sebebiyle meydana gelmiş bulunan belirlenebilir ve hesaplanabilir bir maddi zararın dosyaya yansımadığı, müşteki …’nın soruşturma aşamasında alınan 10.09.2016 tarihli kolluk ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan ettiği, yargılama aşamasında verdiği ifadesinde ise şikayetinin devam ettiği ve tedavi masraflarını sigortanın karşıladığını beyan ettiği; olayın meydana geldiği 10.09.2016 tarihinden hükmün verildiği 09.01.2018 tarihine kadar sanığın zararı giderme hususunda bir çabasının bulunmadığı hususları dikkate alındığında; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşullarından birisi olan mağdurun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi koşulunun yerine getirilmediği anlaşılmakla,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Sanık … hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine yer olmadığına ilişkin İstanbul 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.01.2018 tarihli ve 2016/691 E-2018/ 3 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK’nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.