YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/6201
KARAR NO : 2018/12311
KARAR TARİHİ : 18.12.2018

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma, Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 179/3-2, 62, 53/a-b-c-d-e , 53/2-3, 58/6 ve TCK’nın89/1, 62/1, 53/a-b-c-d-e, 53/2-3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın bir nedene dayanmayan ve mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay tarihinde 102 promil alkollü olarak sevk ve idaresindeki araçla park halindeki katılanın aracına vurarak araçta bulunan katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında;
1-Sanığın olay tarihinde 102 promil alkollü olarak, yaralamalı ve maddi hasarlı trafik kazasına neden olması eyleminde trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarını oluştuğurduğu; ancak, TCK’nın “Trafik güvenliğini tehlikeye sokma” başlıklı 179. maddesinin 3. fıkrasında alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma hâlinin suç olarak düzenlendiği, anılan maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise bir kişinin yaralanmış olması nedeniyle zarar suçunun oluştuğu, tehlike suçunun meydana gelen netice ile zarar suçuna dönüşmüş olması karşısında, TCK’nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükümleri uyarınca bilinçli taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan TCK’nun 22/3 maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan da sanığın mahkumiyetine karar verilmesi;
2-5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi “
Kanuna aykırı olup, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 18.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.