YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/6102
KARAR NO : 2018/12245
KARAR TARİHİ : 17.12.2018

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüne 16.121.04 TL maddi, 106.000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-)Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacı lehine belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmolunması,
2-)Davacının, bağlı olduğu Ordu Yardımlaşma Kurumu aidatları nedeniyle tutuklu olduğu sürede mahrum kaldığı nema gelirinin, tayin bedeli ve cezaevi ziyaretçi masraflarının CMK’nın 141 ve devamı maddeleri gereğince maddi tazminat hesabına dahil edilemeyeceği ile davacı tarafça dosyaya sunulan 04/08/2015 tarihli serbest meslek makbuzunun tazminat talebinin dayanağı olan 31/05/2015 tarihli hükümden sonra düzenlendiğinin anlaşılması karşısında maddi tazminat hesabında nazara alınamayacağının gözetilmemesi,
3-)Davacının, tutukluluğu devam ederken 11/12/2013 tarihinde emekli olduğunun anlaşılması karşısında, bu tarihten sonra tahliye tarihine kadar geçen süre için Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca belirlenen net asgari ücret miktarı üzerinden hesaplanacak gelir kaybının davacı lehine maddi tazminat olarak hükmolunmaması,
4-)Davacı tarafça hükmolunacak maddi ve manevi tazminata tutuklama tarihi olan 09/07/2011 tarihinden itibaren faiz işletilmesi talebinde bulunulduğu halde, maddi ve manevi tazminata 11/10/2012 tarihinden itibaren faiz işletilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.