YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/5266
KARAR NO : 2018/12400
KARAR TARİHİ : 19.12.2018

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 562,87 TL maddi ve 1.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve davacı lehine hükmolunan tazminat miktarına göre, hüküm davalı yönünden kesin nitelikte ise de, hükmün davacı tarafça süresinde temyiz edildiği, dava dilekçesinde talep edilen tazminat miktarının reddedilen bölümünün temyiz sınırının üzerinde olduğu ve davacı tarafça bu bölümün temyiz edilmesinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümlerine göre davalı tarafa davacı tarafın temyiz dilekçesine karşı cevap yoluyla hükmü temyiz etme hakkı vereceği, bu kapsamda davalı vekilinin, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin kendisine tebliği üzerine temyiz dilekçesine karşı cevap dilekçesi vererek hükmü süresinde temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
Davanın niteliğine göre, davacı vekilinin duruşmalı inceleme isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 318. maddesi gereğince reddine karar verilmekle;
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekili ve davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarlarına bihakkın tahliye tarihi olan 13.03.2003 tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken, gözaltı tarihinden itibaren faize hükmolunması,
2- Hüküm tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 694 sayılı KHK’nın 144. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 142. maddesine eklenen 9. fıkra dikkate alınarak, kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarı toplamı üzerinden davacı lehine 845 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, maddi tazminat miktarı için 67,54 TL manevi tazminat miktarı için ise 180 TL olmak üzere toplam 247,54 TL vekalet ücretine hükmolunması,

Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1 ve 3 numaralı bentlerindeki ”gözaltı tarihi olan 16.02.2003” ibaresi çıkarılarak yerine ”bihakkın tahliye tarihi olan 13.03.2003” ibaresinin yazılması, hükmün vekalet ücretine ilişkin 5 numaralı bendinin içeriği hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine ”Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden hüküm tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 694 sayılı KHK’nın 144. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 142. maddesine eklenen 9. fıkra gereğince 845 TL vekalet ücretinin davalı … alınarak davacıya verilmesine” cümlesinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.