YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/4853
KARAR NO : 2018/12136
KARAR TARİHİ : 13.12.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanması ile; TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/1-4, 53/6 ve CMK’nın 326/son maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
05.08.2017 tarihli ve 30145 Mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 7035 sayılı Bölge Adliye ve Bölge İdare Mahkemelerinin İşleyişinde Ortaya Çıkan Sorunların Giderilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 21. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 291. maddesinin 1. fıkrasındaki 15 günlük sürenin istinaf mahkemelerine ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesine göre 1 hafta olduğu gözetilmeksizin, hüküm fıkrasında temyiz süresinin “15 gün” olarak belirlenmesi suretiyle sanığın yanıltıldığı anlaşıldığından, sanığın yokluğunda verilen ve 12.03.2018 tarihinde tebliğ edilen hükme ilişkin 23.03.2018 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Mahkemece bozma ilamına uyma kararı verilmeden yargılamaya devamla hüküm kurulması, yasaya aykırı olmakla birlikte ilamda gösterilen esaslara uygun karar verildiği anlaşılmakla, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kararın bozulması talebine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Lüleburgaz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.03.2015 tarih, 2014/514 – 2015/120 sayılı hükme yönelik sanık aleyhine herhangi bir temyiz istemi olmaksızın dairemizin 23.03.2017 tarih, 2016/7382-2017/2323 sayılı kararı ile bozulmasına karar verildiği, sanığın ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkı oluştuğundan, ilk hükümde sanık hakkında tayin edilen ceza miktarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği dikkate alınmaksızın, doğrudan sanığın neticeten 6.000.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (1) numaralı bendinin (d) ve (e) fıkralarının hükümden çıkarılması, (c) bendinin sonuna da, “1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca, 10.03.2015 tarihli hükümle tayin edilen 6.000.-TL adli para cezasının infazda gözetilmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.