YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/9096
KARAR NO : 2019/4833
KARAR TARİHİ : 10.04.2019

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :CMK’nın 231/11. maddesi gereğince TCK 89/1, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK’nın 89/1, 62/1. maddeleri gereğince 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Bayburt Sulh Ceza Mahkemesinin 25.12.2012 tarihli ve 2012/331 esas, 2012/659 karar sayılı kararının 29.01.2013 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 24.08.2013 tarihinde TCK’nın177. maddesinde tanımlanan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçunu işlediği ve Bayburt Sulh Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine kesin olarak karar verildiği, ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Bayburt Asliye Ceza Mahkemesinin 13.07.2015 tarihli ve 2015/445 Esas, 2015/629 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ”failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün ikinci paragrafında yer alan “kasta dayalı kusurunun ağırlığı” ibaresinin ve hak yoksunluğuna ilişkin yedinci paragrafın hükümden çıkartılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.