YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/8245
KARAR NO : 2019/5049
KARAR TARİHİ : 15.04.2019

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK’nın 231. maddesinin uygulanmasını kabul ettiğini açıkça beyan eden sanık … hakkında CMK’nın 231. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmamış ise de sanığın zararı karşılamak istemediğini beyan etmesi karşısında sonuca bir etkisinin olmayacağı ve yargılamayı uzatacağı anlaşıldığından bozma nedeni yapılmamıştır,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusurunun olmadığına, eksik inceleme ile karar verildiğine, bilirkişi raporunun hatalı olduğuna, sabıkası olmayan sanık hakkında erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun hükümlerinin uygulanmadığına, geçimini şoförlük yaparak sağlayan sanığın ehliyetinin geri alınmasının yerinde olmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının taksitlendirilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin eksik gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının birinci paragrafındaki “sanığın amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması ve hüküm fıkrasının beşinci paragrafında başındaki “TCK’nın 52. maddesi hükmünce” ibaresi çıkarılarak yerine “5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca” ibarelerinin eklenmesi suretiyle suretiyle hükmün, isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.