YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/794
KARAR NO : 2018/10679
KARAR TARİHİ : 13.11.2018
Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/4-1-a, 52/1-2-4, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde… Devlet Hastanesinde ambulans şoförü olarak çalışmakta olan sanık hakkında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27.05.2014 tarih ve 2014/120 Esas 2014/291 Karar sayılı ilamında da kabul edildiği üzere 4483 sayılı Kanun hükümleri uyarınca soruşturma izni alınması gerekmediğinden tebliğnamedeki bu konuda bozma talep eden görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Ambulans şoförü olan sanığın, başka bir hastaneye hasta bırakmasının ardından çağrı üzerine yeniden hasta almak için görevli bulunduğu Devlet hastanesine tepe lambası yanık şekilde ancak içerisinde hasta bulunmadan, geceleyin şehir içinde çift yönlü sokaktan, seyri sırasında kaza mahalli olan dört yönlü kontrolsüz kavşağa gelip, bölünmüş yola sola dönerek geçiş önceliğine riayet etmeden kontrolsüz biçimde çıkmak isterken bölünmüş yolun sağ tarafındaki trafik nedeniyle orta refüj bölümünde durakladığı sırada solundan sol şerit üzerinden seyir halinde bulunan seyir yönünü kestiği katılan idaresindeki aracın ambulansın sol arka teker kısmına çarpması neticesinde birisi 3. derece kırık, yüzde sabit iz kalacak biçimde diğeri ise 2. derece kırık olmak üzere 2 kişinin yaralandığı olayda, sanığın asli kusurlu kabul edilerek alt sınırdan uzaklaşılarak cezalandırılmasında isabet bulunmakla birlikte, temel ceza belirlenirken alt ve üst sınır arasında kusur durumu, meydana gelen netice ile hak ve nesafet kurallarına göre uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden teşditin derecesinde yanılgıya düşülerek temel cezanın üst sınıra yakın biçimde tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA 13/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.