YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/4720
KARAR NO : 2018/12327
KARAR TARİHİ : 18.12.2018

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarih ve 2018/4-394 esas ve 2018/478 karar sayılı kararında da değinildiği üzere, daha önce tarafların veya taraflardan birinin kabul etmemeleri nedeniyle sonuçsuz kalan uzlaştırmanın maddi ceza hukuku boyutunu ilgilendirmeyen, münhasıran uzlaştırma yöntemine yönelik olması nedeniyle usule ilişkin olduğu konusunda kuşku bulunmayan değişikliğin, derhal uygulama ilkesinin zorunlu bir gereği olarak daha önce usulüne uygun olarak yerine getirilmiş olan uzlaştırma girişimine ilişkin işlemlerin yenilenmesini gerektirmediğinin ve katılanların uzlaşma teklifine olumsuz yanıt verdiğinin anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile 5271 sayılı Kanunun 254. maddesinin 1. fıkrasında yapılan değişiklik gereği yeniden uzlaştırma işlemlerinin yapılması amacıyla bozma talep eden görüşe iştirak edilmemiştir.
Katılanların zararının sanık tarafından giderilmediği gerekçesi ile CMK’nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi yönündeki mahkemenin takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,18.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.