YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/442
KARAR NO : 2019/11488
KARAR TARİHİ : 05.12.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 74/2, TCK’nın 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
07/03/2016 tarihli olay, yakalama ve muhafaza altına alma tutanağında, olay günü saat 14:30 sıralarında yapılan ihbarda, hazineye ait ve eski dönemlere ait mezarlık kalıntılarının bulunduğu alanda altı kişinin ellerindeki dedektörle araştırma yaptıklarının bildirilmesi üzerine olay yerine giden kolluk kuvvetlerince temyiz dışı diğer sanıkların yakanlandığı ancak sanık …’ın yakalanamadığının belirtildiği, sanık …’ın aşamalardaki savunmalarında atılı suçu işlemediğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde mahkumiyetine dair hüküm tesis edilmesi,
Kabule göre de;
1- 2863 sayılı Kanunun 74/2. maddesinde düzenlenen “define araştırma” suçunun oluşabilmesi için, suça konu yerin sit alanı veya 2863 sayılı Kanuna göre korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı olması gerektiği, ancak anılan hususa ilişkin bir tespit yapılmadığı anlaşılmakla, dava konusu yerde, üniversitelerin arkeoloji ve sanat tarihi kürsülerine mensup öğretim üyelerinden oluşan tarafsız bilirkişi kurulu ile keşif yapılarak, suça konu yerin, sit alanı ya da 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı olup olmadığı hususunun tereddütsüz olarak tespiti ile sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Silinme koşulları oluşmuş adli sicil kaydı dışında sabıkası bulunmayan ve dosyaya olumsuz bir hali yansımayan sanık hakkında, “sanığın bir daha suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaat oluşmadığından” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK’nın 51. maddeleri ile CMK’nın 231/5. maddesi hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 325. maddesi uyarınca (1) numaralı bozma nedeninin temyiz isteminde bulunmayan sanık …’e ve haklarında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen sanıklar …, …, … ve …’a hükümler açıklanırken SİRAYETİNE, 05/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.