YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3906
KARAR NO : 2018/12090
KARAR TARİHİ : 12.12.2018
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik inceleme yapıldığına, kusura, ceza miktarına, katılanlar vekilinin ceza miktarına ve lehe hüküm uygulanmasının hatalı olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken; olay günü saat 18:15’de, geçiş üstünlüğü bulunan sanığın idaresindeki otomobille, yerleşim yeri içindeki, bölünmüş, asfalt, kuru, düz, eğimsiz yolda seyir yaptığı esnada, yolun solundan kavşaktan kontrolsüz bir şekilde çıkan ölenin sevk ve idaresindeki araca, sanığın aracının sağ ön kısmı ile çarpması şeklinde gerçekleşen olayda, ölene ait araçta yolcu olarak bulunan katılanların yaralanma derecelerinin ağırlığı göz önünde bulundurulduğunda, tali kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkında cezaya hükmolunurken alt sınırdan yeterince uzaklaşılmaması,
2-Sanığa verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, ilgili kanun maddesi olan TCK’nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
3-Hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin hüküm fıkrasında, TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesi uyarınca taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarı gerekirken infaz yetkisini kısıtlar biçimde, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca sanığa tayin olunan adli para cezasının, zamanında ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrileceği hususunun ihtarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.