YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3747
KARAR NO : 2018/12216
KARAR TARİHİ : 17.12.2018
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 765 sayılı Kanunun 455/2 -son, 59/2, 2918 sayılı Yasanın 118 maddesi gereğince 1 yıl 10 ay 15 gün hapis ve 203 TL adli para cezası
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, 10/11/2009 tarihli karar ile sanığın 765 sayılı TCK’nın 455/2-son, 59/2, maddeleri ile 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 15 gün hapis ve 203 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın, 10/12/2009 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleştirildiği, daha sonra sanığın, 24/08/2012 tarihinde “kasten yaralama” suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/12/2014 tarihli ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği, anılan mahkumiyet hükmünün de temyizde onanmak suretiyle 03/10/2016 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada, 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına karar verildiği anlaşılmış ise de;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre,
Bozma kararından önce, sanık hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrildiği ve netice cezanın ertelenmesine karar verildiği, kararın sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi nedeniyle CMUK’nın 326/son maddesi gereğince sanık için usuli kazanılmış hak olduğu, bu nedenle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının açıklanmasından sonra sanığın usuli kazanılmış hakkı gözetilerek hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi ve netice cezanın ertelenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.