YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3666
KARAR NO : 2018/11670
KARAR TARİHİ : 04.12.2018
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 50/4, 50/a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla, kavşakta kırmızı ışık ihlali yapmak suretiyle kazaya sebebiyet verdiği olayda, TCK’nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması ve iki sınır arasında temel ceza belirlenirken, suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asli kusurlu sanık hakkında temel ceza belirlenirken, bir miktar daha asgari hadden uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiği gözetilmeyerek, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında az ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni olarak gösterilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna, ölüm ile trafik kazası arasında illiyet bağı yönünden rapor alınması gerektiğine, ceza miktarına, adli tıp kurumu raporunun hatalı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında, tayin edilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulanan kanun maddelerinin eksik gösterilmesi ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK’nın 52/3. ve CMK’nın 232/6. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (3) ve (4) numaralı fıkralarının hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının suçun işlenmiş şekli, sanığın sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK’nın 50/4. maddesi delaleti ile TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK’nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine; TCK’nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve sosyal durumu dikkate alınarak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20. TL olarak hesabıyla 18.200.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.