YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2988
KARAR NO : 2018/11285
KARAR TARİHİ : 27.11.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- Sanık … hakkında; beraat
2- Sanık … hakkında; TCK’nın 89/1, 89/3-b, 62/1, 52/2-4.maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanık …’nın beraatine, sanık …’in ise mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık … müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık … müdafinin, sanık … hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
CMK’nın 237/1. maddesinde, mağdur, suçtan zarar gören gerçek ve tüzel kişiler ile malen sorumlu olanların, ilk derece mahkemesindeki kovuşturma evresinin her aşamasında hüküm verilinceye kadar şikayetçi olduklarını bildirerek kamu davasına katılabilecekleri belirtilmiş olup, sanık …’in taşeron… şirketinin yetkili temsilcisi olduğu, meydana gelen iş kazasında sanık …’a yüklenen suçun mağduru olmadığı ve suçtan doğrudan zarar gören veya katılan sıfatı bulunmadığından, sanık … hakkındaki beraat hükmünü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı anlaşıldığından, bu yönden vaki temyiz isteminin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık … müdafinin, mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL’ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL dahil) adli para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; 24.03.2015 tarihinde doğrudan hükmedilen 3000TL’den ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE, 27.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.