YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2819
KARAR NO : 2018/12170
KARAR TARİHİ : 17.12.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1. maddeleri uyarınca ayrı ayrı mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık …’in yokluğunda verilip, UYAP üzerinden yapılan kontrol neticesinde 04/05/2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği anlaşılan hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre içerisinde, 07/05/2015 tarihinde müdafii marifetiyle temyiz ettiğinin anlaşılmasıyla tebliğnamede yasal süre geçtikten sonra hükmün temyiz edildiği düşüncesiyle temyiz başvurusunun reddine karar verilmesini öneren ve sanıklar hakkında belirlenen ceza miktarlarında isabetsizlik görülmediğinden bu nedenle bozma öneren görüşlere iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 50. maddesinin sanıklar hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanıkların kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği, sanıkların meydana gelen ölüm olayında tali derecede kusurlu oldukları kabul edilen olayda, duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir hali bulunmayan, belirlenen cezalarında takdiri indirim uygulanan ve lehe hükümlerin uygulanması talebi olan sanıklar hakkında TCK’nın 50/1-a. maddesinin “olayın oluş biçimine göre meydana gelen netice dikkate alınarak” şeklindeki yetersiz gerekçe ile uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.