YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2690
KARAR NO : 2018/12173
KARAR TARİHİ : 17.12.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın idaresindeki araçla, kendisine hitaben kırmızı ışık yanmasına rağmen yoluna devam edip giriş yaptığı dört yönlü kavşak üzerinde, aynı kavşağa sağından doğru giriş yapmış olan katılan …’ın idaresindeki araca sol ön kısmından doğru çarpması neticesinde katılanlar … ve…in basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, sanığın asli kusurlu olduğu kabul edilerek mahkumiyetine karar verilirken TCK’nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümleri uyarınca cezada artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, bu yönde aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik araştırmaya, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, sürücü belgesinin daha kısa süre ile geri alınması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında belirlenen 9 ay süreli hapis cezasında TCK’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapıldıktan sonra cezanın 7 ay 15 gün yerine 7 ay 25 gün olarak, belirlenen hapis cezasının TCK’nın 50. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi neticesinde de netice cezanın 4.500 TL yerine 4.700 TL olarak belirlenmesi,
Kanuna aykırı olup, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları yerinde görülerek hükmün belirtilen nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (2.) maddesindeki “7 ay 25 gün” ibaresinin “7 ay 15 gün” ibaresi ile değiştirilmesi, hüküm fıkrasının (4.) maddesindeki “4.700,00 TL” ibaresinin “4.500 TL” ibaresi ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.