YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2633
KARAR NO : 2018/11310
KARAR TARİHİ : 27.11.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat
Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
1-Sanığın idaresindeki araçla geceleyin şehir içindeki tek yönlü iniş eğimli aydınlatma bulunan parke taş döşeli sokakta seyri sırasında, frenlerinin tutmaması sebebiyle fren tatbik etmesine rağmen durduramadığı aracıyla önce yolun sağındaki kaldırımda bulunan katılan …’ye daha sonra da yokuşun daha aşağısında bulunan …kavşaktan sola dönüşte duvar kenarındaki kaldırımda bulunan diğer katılan …’a çarparak yaralanmalarına neden olduğu ve bu şekilde durduğu olayda; sanığın sevk ve idaresindeki … model … marka aracına yönelik kazadan hemen sonra yapılmış bir tespit bulunmuyor ise de, sanığın ilk ifadesinden bu yana aracın frenlerinin boşaldığına yönelik beyanı dolayısıyla meydana gelen kazada bu hususun etkin olduğunun kabulünde isabetsizlik bulunmamakla birlikte, sanığın aracını tamir eden tanık …’un aracın frenlerinin patlamış olduğuna, arka sağ veya sol fren merkezinin kaçırma yaptığına ve el freninin kolunun kopmuş olduğuna yönelik beyanları ile kazaya karışan araca ait 14.01.2009 tarihli muayene raporunda el frenin tek taraflı etkili olması sebebiyle hafif kusurlu kabul edilmesi karşısında, aracının fren sistemine yönelik tespit edilen bu eksiklikten sonra aracına bakım yaptırdığına dair bilgi veya belge ibraz edemeyen sanığın aracının el freninde tespit edilen kusura yönelik inceleme ve bakım yaptırmaması sebebiyle meydana gelen kazada kusuru bulunduğunun kabulü ile mahkumiyeti yerine beraatine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2- Sanığın atılı suç bakımından kusuru bulunmadığının kabul edilmesine rağmen sanık hakkındaki beraat hükmünde uygulama maddesinin CMK’nın 223/2-c maddesi yerine, CMK’nın 223/2-e maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.