YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1360
KARAR NO : 2018/10690
KARAR TARİHİ : 13.11.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/4, 52/3, 52/2, 4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki öğrenci servisi yaptığı minibüsle çıkmaz sokakta geri geri giderek sokaktan çıkmaya çalıştığı sırada arkasında sırtı sanığın aracına dönük şekilde yürümekte olan ölene çarptığı olayda, sanığın geri manevra sırasında yeterince yolu kontrol etmeyerek asli kusurlu olduğu ve soruşturma sırasında ölü muayene işlemi sonucunda kesin ölüm sebebi tespit edilerek klasik otopsiye gerek görülmediği anlaşılmakla, sanığın gözcü bulundurmadan geri manevra yaptığı gerekçesiyle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin ve otopsi raporu suretinin dosyaya konulmadığı gerekçesiyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının TCK’nın 50/4. yollamasıyla 50/1-a. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi yerine, sadece TCK’nın 50/4.maddesi uygulanmak suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-TCK’nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, geçimini şoförlükle idame ettiren evli, iki çocuklu sanık hakkında, takdire dayalı biçimde, 6 ay süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. paragrafındaki
“TCK’nın 50/4 maddesi delaleti ile” ibaresi çıkarılarak yerine “TCK’nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a.maddesi” ibaresinin eklenmesi, yine hükmün TCK’nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin 8. paragrafının hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.