YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1280
KARAR NO : 2018/11253
KARAR TARİHİ : 27.11.2018
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 51, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın soruşturmada kendisine yapılan uzlaşma teklifini kabul etmediği anlaşılmakla, tebliğnamedeki 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 254. maddesinde yapılan düzenleme sanık lehine olduğundan, söz konusu kanun değişikliğine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğine ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkûmiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceğinin düzenlendiği, madde uyarınca sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebilmesi için trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranmak gerektiği dikkate alındığında, dosya içeriğine göre olayın trafiğe açık olmayan fabrika içinde ve iş makinası kullanma sertifikası gerektiren “forklift” isimli araçla meydana geldiği, sanığın bu aracı kullanmak için gerekli sertifikaya da sahip olmadığı nazara alınmadan, suç tarihinde geçerli olan sanığa ait sürücü belgesinin takdiren 7 Ay 15 Gün süreyle geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün TCK’nun 53/6.maddesinin uygulanmasına ilişkin 2 nolu bendinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.