YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/12369
KARAR NO : 2019/8052
KARAR TARİHİ : 03.07.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 53/6. maddeleri gereğince
mahkûmiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
24/02/2014 tarihli tarihli Kaza Tespit Tutanağı ile 05/04/2014 tarihli keşif neticesinde düzenlenen bilirkişi raporunun oluş ve dosya kapsamı ile uyumlu olduğu ve hüküm kurmaya yeterli olduğu görülmekle, tebliğnamenin eksik incelemeye ilişkin (1) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- TCK’nın 50/4. maddesi gereğince, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezası uzun süreli de olsa adli para cezasına çevrilebilmesine rağmen, mahkemece “TCK’nın 50. maddesi uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği” gerekçesiyle paraya çevirme hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi suretiyle TCK’nın 50/4. maddesine aykırı olarak yanlış gerekçe gösterilmesi,
2- TCK’nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlenmekle birlikte, tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan ve başka bir geliri bulunmayan sanığın 2 yıl süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 03/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.