YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/119
KARAR NO : 2017/1887
KARAR TARİHİ : 13.03.2017
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 50/4 52/4, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet
Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 09/10/2014 tarih, 2014/331 – 2014/603 sayılı direnme kararı, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesiyle değişik CMK’nın 307. maddesinin 3. fıkrası uyarınca; Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından, direnme hükmünün incelenmesi için Dairemize gönderilmekle; yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 05.03.2014 tarih, 2013/14345 esas, 2014/5451 sayılı kararında yer alan” Suç tarihinde, sanığın sevk ve idaresindeki otomobiliyle … Caddesinde seyir halideyken, taşıt yolunu soldan sağa doğru ani olarak geçmeye çalışan yayaya tali kusurlu olarak çarparak ölümüne sebebiyet verdiği olayda, 5728 sayılı Kanunun 562. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek somut gerekçeler gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği, dosya içeriğine göre; sanığın adli sicil kaydının bulunmadığı, dosyaya yansıyan herhangi bir olumsuz kişilik özelliği de mevcut olmadığı, sanığın olay sonrasında öleni kendi arabasıyla hastaneye götürdüğü, dosya içerisinde mevcut, 21.06.2011 tarihli sözleşme ve ibra belgesine göre, sanığın ölenin yakınlarına 60.000 TL manevi tazminat ödeyerek zararlarını giderdiği ve ölenin yakınlarının şikayetçi olmamaları karşısında, “sanığın inkarcı tutum ve bakış açısı göz önüne alınarak sanığa atfedilen eylemin taksirli olması, bir daha aynı nitelikli bir trafik kusurunu işlemeyeceği ve pişmanlık duyduğu yönünde vicdani kanaatin oluşmaması, trafik kusurlu eylemlerin yarattığı sosyal etki nedenleri ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının düşünülmediği” şeklindeki dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçeyle sanık hakkında “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin uygulanmamasına karar verilmesi” şeklindeki bozma gerekçesinin sonucu bakımından usul ve kanuna uygun olduğundan, kararda değişiklik yapılmasına yer olmadığına, CMK 307/3. maddesi uyarınca, dosyanın incelenmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kurul Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.