YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/11512
KARAR NO : 2019/6775
KARAR TARİHİ : 28.05.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 52/2, 4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve müştekiler vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılma isteminde bulunmalarına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen şikayetçilerin, CMK’nın 260. maddesi uyarınca katılma istemleri hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz haklarının bulunduğu, …’ın ölmesi nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördükleri anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçilerin CMK’nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmalarına karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin, eksik inceleme ile karar verildiğine, katılanlar vekilinin kusur durumuna, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Oluş ve dosya kapsamına göre, sanığın, sevk ve idaresindeki aracı ile gündüz vakti, meskun mahalde, tek yönlü, 3 metre genişliğinde dar yolda bulunan bir depoya malzeme indirmek için yanaşmak amacıyla ilk önce ileri daha sonra ise geri manevra yaptığı sırada sol arka kısmıyla, kendisine ait işyerinin kapısını sırtı dönük vaziyette açmakta olan Yılmaz Güllap’a çarparak, duvar ile araç arasında sıkıştırdığı ve ölümüne sebep olduğu olayda, gerekli ve yeterli kontrollerini yaparak geri manevra yapması gerekirken, kontrolsüzce ve tedbirsiz davranarak ölen yayaya çarpması nedeniyle asli kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında hükmedilen temel cezada alt sınırdan uzaklaşılarak adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun bir ceza tayini yerine, yazılı şekilde alt sınırdan ceza tayini,
2-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (b-g) bentlerinde yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” ile “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında esas tam gün sayısınının gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4-Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi ve taksitlendirilmesi akabinde, TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi hâlinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtarına hükümde yer verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 28.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.