YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/10851
KARAR NO : 2019/8368
KARAR TARİHİ : 10.07.2019

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 3-b, 62, 52/2-3-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Katılan vekilinin temyiz incelemesinde;
Katılan vekiline, 17/03/2015 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilen hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra, 21/05/2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, isteme uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık müdafiinin temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlendirme yapılmasına karar verilmesine rağmen ayrıca “sanığa verilen adli para cezasının miktarı ile belirlenen ekonomik ve şahsi halleri itibariyle bu cezasının taksitler halinde alınmasına ya da kendisine mehil tanınmasına yer olmadığına” karar verilerek hükümde çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 5.
paragrafında yer alan ‘’TCK’nın 52/4. maddesi gereğince taksitlendirmeye yer olmadığına,’’ ibaresinin hükümden çıkartılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.