YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/10644
KARAR NO : 2019/6801
KARAR TARİHİ : 28.05.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Sanıklar hakkında TCK’nın 89/4, 62, 51, 51/3-6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık … ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü yerleşim yeri içi 30 km hızı sınırı olan tek yönlü kaldırım ve tek yön tabelası bulunun düz eğimsiz dört yönlü kavşak olan aydınlatma bulunan asfalt yolda gece vakti hava açık ve zemin kuru iken; sanık … idaresindeki araç ile tek yönlü yolda seyir halinde iken sanık …’in idaresindeki araçla kavşak içinde çarpıştıktan sonra kendi istikametine doğru yolun sağ tarafında bulunan … plakalı araca çarparak durduğu, sanık …’in ise çarpışmanın etkisi ve direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu seyrine göre yolun sol banket üzerinde yaya olarak bulunan katılanlara çarpması sonra da park halindeki… plaka sayılı araca çarpması sonucu meydana gelen ve katılanlardan Sevim’in vücut fonksiyonlarına etkisi ağır 4 derece olacak diğer katılanda ise ağrı tarif edilecek şekilde yaralanmaları ile sonuçlanan olayda, tüm dosya kapsamından, sanık …’in hızlı bir şekilde araç kullandığına dair yeterli delil bulunmadığı ve sürücü belgesiz araç kullanmanın tek başına bilinçli taksir koşullarını oluşturmaya yeterli olmayacağı kabul edilmekle, sanık … hakkında TCK’nın 22/3 maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiği görüşüne ve mahkemenin kabul ve takdirine göre sanık … hakkında TCK’nun 53/6. maddesinin uygulanması gerektiği ve sanıklar hakkında alt sınırdan uzaklaşılarak ceza verilmesi gerektiği görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık …’ın kusura ilişkin, katılanlar vekilinin ise bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargılama giderlerinden sayılan katılanlar lehine hükmedilen vekalet ücretinin, sanıklardan eşit olarak tahsiline karar verilmesi gerektiğinin gözetilmeyerek sanıklardan müştereken ve müteselsilen tahsili,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün B bendinin 9. paragrafındaki “müştereken” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “eşit olarak” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 28/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.