YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/10059
KARAR NO : 2019/6912
KARAR TARİHİ : 29.05.2019
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 62/1, 50/1-a, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK’nın 89/1. maddesinde hapis cezası ile adli para cezasının seçenek yaptırım olarak öngörüldüğü, uygulama yapılırken hürriyeti bağlayıcı cezanın tercih edilmiş olması nedeniyle, aynı Kanun’un 50/2. maddesi hükmü uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından; ayrıca Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın herhangi bir sebebe dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında TCK’nın 89/1. maddesi gereğince verilen temel cezanın, katılanın yaralanmasının niteliğine göre aynı Kanunun 89/2-b. maddesi gereğince 1/2 oranında artırım yapıldığı sırada hesaplama hatası sonucu temel cezanın bir kat arttırılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasına çevrilmesi ve bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında yasal dayanak olan yasa hükümlerinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesi ile TCK’nın 52/3. maddelerine aykırı davranılması,
3-TCK’nın 52/4 maddesi gereğince, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesine karar verilmesine rağmen, infazda tereddüt oluşturacak şekilde taksit aralığının kararlarda belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükümdeki 2, 3, 4 ve 5. paragrafların hükümden çıkartılarak yerlerine sırasıyla ‘’Sanığın eylemi sonucunda katılanın vücudunda kemik kırığı oluştuğundan sanığın cezasının TCK’ nın 89/2-b maddesi gereğince ½ artırılarak 1 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,
Sanığa verilen cezanın geleceği üzerindeki olası etkileri dikkate alınarak hakkında TCK’nın 62. maddesi uyarınca, takdiren 1/6 oranında indirim yapılarak sanığın 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,
Sanığa verilen 337 gün adli para cezasının sosyal ve ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek TCK’nın 52/2. maddesi gereğince günlüğü takdiren 20 TL hesabı ile adli para cezasına çevrilerek sanığın neticeten 6.740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
Sanığa verilen 6.740 TL adli para cezasının TCK’nın 52/4. maddesi gereğince birer ay ara ile 15 eşit taksitte tahsiline’’ paragraflarının eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.