YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/8821
KARAR NO : 2017/5966
KARAR TARİHİ : 06.07.2017
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile, 5237 sayılı TCK’nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesine göre, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen sanığın, denetimli serbestlik tedbiri olarak kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getirememesi halinde mahkemece durumu değerlendirilerek, cezanın kısmen infazı, ertelenmesi ya da seçenek yaptırımlara çevrilmesi yönünde karar verilmek suretiyle yeni bir mahkumiyet hükmü kurulabileceği, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde ise, önceki hükümde bir değişiklik yapılmadan hükmün aynen açıklanması gerektiği gözetilmeksizin, 22/12/2011 tarihli karar ile hükmedilen hapis cezasının açıklanması ile yetinilmesi yerine, 5237 sayılı TCK’nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda, 22/12/2011 tarihli karar ile sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 179/3-2, 62, 53/1, 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddeleri uyarınca 1 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın itiraz edilmeksizin 06/01/2012 tarihinde kesinleştiği, daha sonra sanığın, 30/01/2014 tarihinde kasten yaralama suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Tarsus 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2014 tarihli ilamı ile kesin olarak mahkumiyetine hükmedildiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada, 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına karar verildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında bir tam gün karşılığı takdir edilen adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2- Hükmedilen adli para cezasının, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlendirilmesine karar verildikten sonra, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtarından önce, geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ihtarı ile yetinilmesi gerekirken, “taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline” karar verilmesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının üçüncü paragrafına, “günlüğü 20,00 TL’den” ibaresinden önce gelmek üzere, “5237 sayılı TCK’nın 52/2. maddesi uyarınca” ibaresinin; dördüncü paragrafında yer alan, “taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline” cümlesi hükümden çıkarılarak yerine, “taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde, geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin” cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/07/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.