Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2016/4660 E. 2017/4836 K. 07.06.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/4660
KARAR NO : 2017/4836
KARAR TARİHİ : 07.06.2017

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması
Hüküm : Beraat

Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçundan sanıkların beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Dosya kapsamına göre; sanık …’nın dayısı olan diğer sanık … ile katılanın yapmış olduğu telefon konuşmasını, sanık …’in telefonun hoporlörünün açması sonucu kaydedip katılan ile olan boşanma davasına delil olarak sunduğu iddia edilen olayda,
Sanıklara isnat edilen TCK’nın 133. maddesindeki kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçunun, aynı Kanunun 139/1. maddesi uyarınca soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete tabi olduğu, katılanın 03.05.2013 tarihinde vekili aracılığla boşanma davasına bulundukları beyan dilekçesinde söz konusu konuşma içeriklerin dosyaya ibraz edildiğinden bilgisi olmasına rağmen, boşanma davası sonuçlandıktan sonra 15.04.2014 tarihinde sanıklar hakkında şikayetçi olduğu, bu hali ile altı aylık yasal şikayet süresini kaçırdığı, dosya içeriği itibariyle de, CMK’nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığı nazara alınarak, kovuşturmada şikayet koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle sanıklar hakkındaki davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde sanıkların beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanıklar hakkındaki davanın TCK’nın 133, 139/1, 73/1 ve CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 07.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.