YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/2919
KARAR NO : 2017/7618
KARAR TARİHİ : 18.10.2017
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Beraat
Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 22.10 sıralarında, sürücü …’in idaresindeki minibüs ile meskun mahalde, bölünmemiş, iki yönlü, 6 metre genişliğinde, zemini yağmur sebebiyle ıslak olan, asfalt kaplı yolda gece vakti seyir halindeyken sollama yasağına rağmen önünde seyreden aracı sollamaya geçtiği sırada, karşı istikametten gelmekte olan araçtan dolayı tekrar kendi istikamet şeridine girmek istediği esnada direksiyon hakimiyetini kaybederek seyrine göre yolun sağ kısmında sanık …’in ikametinin önüne park ettiği çekiciye bağlı olan yarı römorkun sol arka kısımlarına çarpıp savrularak yolun sol tarafındaki eve çarparak durması sonucu sürücü …’in ölümü ile neticelenen olayda, 29/12/2013 tarihli kaza tespit tutanağı ile 02/09/2014 tarihli Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin bilirkişi raporunda “sanığın aracını park etmiş olmasının kazanın meydana gelmesinde bir etkenliği bulunmadığından” sanığa kusur verilmemiş ise de, sanığın 6 metre genişliğinde iki yönlü yolun, 3 metre genişliğindeki gidiş şeridini tamamen kapatacak şekilde 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 61/c ve 62 maddelerine aykırı şekilde aracını park ederek meydana gelen ölüm neticesinden sorumlu olduğu, bu hususun 01/01/2014 ve 23/05/2014 tarihli tek kişilik trafik bilirkişisi raporları ile de doğrulanması karşısında, tali kusurlu sanığın atılı suçtan mahkumiyeti yerine hatalı bilirkişi raporu gerekçe gösterilerek sanığın beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebepden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 18/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.