YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/2042
KARAR NO : 2017/6771
KARAR TARİHİ : 28.09.2017
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanık … hakkında- TCK’nın 85/1, 22/3, 62, 53/6,63. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık … hakkında- TCK’nın 85/1, 22/3, 62, 53/6, 63.maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
04.07.2013 tarihinde saat 23:45 sıralarında, kazadan sonra 208 promil alkollü olduğu tespit edilen ve kendi beyanına göre sol gözünde %70 oranında görme kaybı bulunan sürücü …’nin idaresindeki otomobil ile yerleşim yeri dışında, 7 metre genişliğinde, aydınlatması olmayan, iki yönlü, kuru, düz, asfalt kaplama yolda Saray istikametinden Vize istikametine seyri sırasında, olay mahalline geldiğinde kendisiyle aynı istikamete önünde seyreden sürücü … idaresindeki traktörün arkasına takılı saman balyası yüklü römorkun sol arka kısmına, aracının sağ ön kısmı ile arkadan çarpması neticesinde …’nin aracında bulunan eşi … ile kızı …’nin vefatı ile sonuçlanan olayda; sürücü …’in idaresindeki traktör ve traktöre takılı römork ile olay mahalli yerleşim yeri dışında, aydınlatma bulunmayan yolda, görünürlüğünü sağlamak amacıyla römorkunda arka ışık donanımı, reflektör bulunmayan araçla seyrettiği, traktörün üzerindeki tepe lambasının da römorkta yüklü saman balyalarının yüksekliğinden kaynaklı geriden gelen sürücülerce fark edilemediği de dikkate alındığında, bu haliyle geriden gelen trafiği tehlikeye düşürdüğü anlaşılmakla, kazanın oluşumunda dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranışlarından dolayı asli kusurlu olduğu, sürücü …’nin ise idaresindeki otomobil ile, olay mahalli aydınlatma bulunmayan yolda seyri sırasında dikkatini yola vermediği, dikkatsiz ve tedbirsiz şekilde seyretmesi, hızını far ışıkları altındaki görüş mesafesini kontrol edebilecek seviyede ayarlamaması neticesinde kendisiyle aynı istikamette önünde seyreden sanık sürücü idaresindeki traktörü fark ettiğinde aldığı fren tedbirinde yetersiz kalması ve söz konusu araca çarpması ile karıştığı kazada dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranışları nedeniyle tali kusurlu olduğu şeklindeki Adli Tıp Kurumu İhtisas Dairesi raporunda ve mahkeme kabulünde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
1- Sanık …’in mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Meydana gelen olayda …’in asli kusurlu kabul edilmesi karşısında, TCK’nın 85/2. maddesince belirlenen temel cezada alt sınırdan kafi derecede uzaklaşıldığı anlaşıldığından, tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık … müdafiinin eksik inceleme yapıldığına, kusura, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına ve sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2- Sanık …’nin mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık … müdafiinin kusura, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına, vekalet ücretine ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
208 promil alkollü olarak sebebiyet verdiği kazada eşi ve kızı ölen sanık hakkında hükmedilen cezanın, TCK’nın 22/6 maddesi gereğince 1/2’sinden 1/6’sı kadarına indirilmesi gerekirken (3/6,4/6,5/6 oranlarında) hükmedilen cezadan 1/6 oranında indirim yapılması, ayrıca TCK’nın 22/6. maddesinde belirtilen oranlar sanık hakkında uygulanırken, mağduriyetinin gözetilmesi gerektiği ancak mahkemece mağduriyet göz önünde bulundurulduğu halde ” bu sonuca kendisinin süreklilik arz eden eylemlerinin yol açtığı” şeklindeki yetersiz gerekçe ile cezasından asgari oranda indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında fazla cezaya hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, sanık … müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 28/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.