YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/1255
KARAR NO : 2017/5142
KARAR TARİHİ : 14.06.2017
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1-2-b-e, 62/1, 51/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi ile katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, beraat kararı verilmesi gerektiğine, katılanın, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Dosya içeriğine göre asli kusurlu olduğu tespit ve kabul edilen sanık hakkında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu,meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği nazara alınmadan, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu katılanın sol bacağının kopmasına neden olacak şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması;
Kabule göre de;
1-Katılan hakkında 11.02.2013 tarihinde Bursa Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün raporunda ” katılanın sol diz altı ampute bacağa güdük yapıldığının ” belirtilmesi ile katılanın temyiz dilekçesine ekli fotoğraflarından sol bacağındaki yaralanmanın TCK’nın 89/3-b kapsamında yer aldığının anlaşıldığı ve temel cezadan TCK’nın 89/3-b maddesi gereğince 1 kat arttırım yapılması gerektiği gözetilmeyerek TCK.nun 89/2-b-e maddesi gereğince cezada 1 kat artırıma yapılması,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; 14.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.