YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/493
KARAR NO : 2015/16591
KARAR TARİHİ : 03.11.2015
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın idaresindeki aracı ile gündüz vakti meskun mahalde bulunan tek yönlü, 9 metre genişliğindeki, 3 şeritli tek yönlü caddenin sol şeridinde seyir halindeyken, ”T” şeklindeki kavşağa geldiği ve zemindeki çizgilerle belirgin yaya geçidinden hızını azaltmadan geçtiği sırada, yolun solundan karşıdan karşıya geçmek için yola giren katılana yaya geçidi üzerinde aracının sağ ön kısmı ile çaptığı, mağdurun 25 metre yolun ilerisine savrulduğu ve çarpmadan 40 metre sonra durabildiği, mağdurun duyu ve organlarında işlev kaybına neden olacak şekilde yaralandığı olayda; mağdurun beyanlarında, yayalara yeşil ışık yandığında yola girerek karşıdan karşıya geçtiği esnada hızlı bir şekilde seyreden sanığın kendisine çarptığını söylediği ve sanığın, virajı alırken kendisine yeşil ışık yandığını ifade etmesi karşısında; sanığın yeşil ışıkta yaya geçidine girdiği fakat çarpma sonucunda mağdur ve sanığın yol üzerindeki konumları dikkate alındığında, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 52/a maddesinde belirtilen yaya geçitlerine, hemzemin geçitlere , tünellere, dar köprü ve menfezlere yaklaşırken hız azaltma kuralına riayet etmeyerek süratli bir şekilde yerleşim yerinde seyrettiği anlaşılmakla; tali kusurlu olduğu anlaşılan sanığa, oluşa ve dosya kapsamına göre mahkemece tayin edilen ceza miktarında bir isabetsizlik bulunmadığından teblignamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak
İddianamede yer almayan TCK’nın 89/1-3-b maddesinin uygulanabilmesi için sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeyerek, 5271 sayılı CMK’nın 226/2. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 03.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.