YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3421
KARAR NO : 2015/7569
KARAR TARİHİ : 06.05.2015
Mahkemesi : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet
Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık … hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Sanığın ve atanmış müdafiinin yokluğunda 12.07.2012 tarihinde verilen hükmün sanığa 23.05.2015 tarihinde, müdafiine ise 27.08.2012 tarihinde tebliğ edildiği, hükmün CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra, 28.09.2012 tarihinde sadece sanık müdafii tarafından temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince sanık… müdafiinin temyiz isteminin REDDİNE,
2- Sanık … hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesine gelince;
Sanık hakkında tayin edilen 2 yıl 6 aydan ibaret hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası yapılarak, paraya çevrilen gün sayısının 900 gün olarak hesaplanması ve sonuç cezanın 18.200 TL yerine 18.000 TL olarak belirlenmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna ve eksik incelemeye ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK’nın 53/6. maddesinde “belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkûmiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına” karar verilebileceği belirtilmesine karşın sanık hakkında çalışma özgürlüğünü engelleyecek ve infazı mümkün olmayacak şekilde hangi meslek ve sanatları yapamayacakları belirtilmeden soyut ifadelerle “1 yıl süreyle meslek icrasından yasaklanmasına” şeklinde hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ”suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” ve (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezası adli para cezasına çevrilmesi ve bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktarın belirlenmesi sırasında TCK’nın 50/1-a ve 52/2. maddelerinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden;sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının temel cezanın belirlenmesine ilişkin ilk bendindeki ”suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” ve “failin güttüğü amaç ve saik” ibareleri ile TCK’nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafın çıkartılması ve hüküm fıkrasının 1. bendinin 4. paragrafındaki ” TCK 50/1-a madde uyarınca” ibaresinin önüne “TCK’nın 50/4. maddesi delaletiyle ” ibaresi ile aynı paragraftaki “günlüğü takdiren 20 TL den” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nın 52/2. maddesi gereğince” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.