YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1767
KARAR NO : 2015/18744
KARAR TARİHİ : 02.12.2015

Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, kusur durumuna, ceza miktarına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Bilinçli taksirin koşullarının bulunmadığı somut olayda, TCK’nın 50/4. maddesi atfıyla aynı Kanun’un 50/1-a maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği gözetilmeden, duruşmadaki davranışları ve işlediği suçtan pişmanlık duyması nedeniyle cezasında takdiri indirim yapılan ve dosya içeriğindeki delillere göre olumsuz bir kişiliği belirlenemeyen sabıkasız sanık hakkında, “Müştekilerin zararının karşılanmamış olması, maktulün yaşı ve geride kalan eşi ve çocuklarının giderilemeyecek zararlar görmüş olmaları ve hakkaniyet kuralları gereğince sanık hakkında hükmolunan cezanın TCK’nun 50. Maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine takdiren yer olmadığına,” şeklindeki, yasal ve yeterli olmayan gerekçelerle sanığa hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.