YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1675
KARAR NO : 2015/19558
KARAR TARİHİ : 24.12.2015

Mahkemesi : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanık…’in mahkumiyetine, sanık …’nın beraatine ilişkin hükümler, sanık… müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
a-)Sanık …’nin beraatine ilişkin hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen fiil açısından, sanığın taksirinin bulunmadığı gerekçesi gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin beraat kararının bozulması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sanık … hakkındaki beraat hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
b-)Sanık…’in mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin tüm sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- …Fabrikası İşletme Müdürlüğü ile …..Turizm firması arasında haşhaş tohumlarının paketlenmesi ve nakliyesi konusunda sözleşme yapıldığı, sanık…’in …..Turizm firmasının yetkilisi olduğu, sanık …’nın….. Fabrikası işletme müdürü olduğu, katılan işçinin taşeron…. firması işçisi olduğu, olay tarihinde işverene ait 2 nolu depoda bulunan paketlenmiş haşhaş tohumlarının kamyonla 5 nolu depoya götürülmesi esnasında, kamyonun geri geri giderek depoya girerken, kamyon kasasının deponun 4x4m ebadındaki raylı kapısına takılması sonucu kapıyı düşürmesi ve o esnada kamyonu yönlendirmeye çalışan ve kapının yanında bulunan katılan…’ın üzerine kapı düşmesi sonucu nitelikli şekilde yaralandığı; olayın temyiz dışı sanık kamyon şoförü…’ın geri manevra sırasında sevk ve idare hatası yapması nedeniyle meydana geldiği, sanığın bu konuda alabileceği tedbir bulunmadığı gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm tesisi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.