YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/15091
KARAR NO : 2016/5285
KARAR TARİHİ : 30.03.2016
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi
Davacı vekilinin tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacı hakkında Van 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.04.2010 tarihli ve 2010/94 Esas – 2010/114 Karar sayılı hükmü ile “örgüt adına suç işleme, terör örgütü propagandası yapma ve görevi yaptırmamak için direnme” suçları nedeniyle toplamda 6 yıl 23 ay hapis cezasına hükmedildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 20.01.2011 tarihli ve 2011/17713 Esas – 2011/271 Karar sayılı ilamı ile örgüt adına suç işleme ve görevi yaptırmamak için direnme suçları nedeniyle hükmedilen hapis cezalarının onanmasına, terör örgütü propagandası yapma suçu nedeniyle hükmedilen hapis cezasının ise bozulmasına karar verildiği, bozma üzerine mahkemece, 6008 sayılı Kanun gereğince yapılan uyarlama yargılamasında Van 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.02.2013 tarihli ve 2012/94 Esas – 2013/31 Karar sayılı ilamı ile hakkında örgüt adına suç işleme suçu nedeniyle beraatine, görevi yaptırmamak için direnme suçu nedeniyle ise CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, CMK’nın 144/1-b maddesindeki, kanuna uygun olarak yakalanan veya tutuklanan kişilerden, tazminata hak kazanmadığı hâlde, sonradan yürürlüğe giren ve lehte düzenlemeler getiren kanun gereği, durumları tazminat istemeye uygun hâle dönüşenlerin tazminat isteyemeyeceği yönündeki düzenleme dikkate alınarak davacının tazminat talebinin reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemekle,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 30.03.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.