YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/832
KARAR NO : 2014/10020
KARAR TARİHİ : 24.04.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/133419
Mahkemesi : Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 15.01.2013
Numarası : 2011/496-2013/9
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Davacının maddi ve manevi tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacının tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında 22.09.2007 – 11.08.2010 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, sonuç olarak toplam 3 yıl 2 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmedilen ceza ve tutuklu kaldığı süre nazara alındığında, hakkında sürdürülen ceza yargılaması makul sürede sonuçlandırılmış olsaydı davacının (sanığın) suç tarihi itibariyle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 107. maddesine göre hükümlü sayılması nedeniyle ve iyi halli olmak koşuluyla cezaevinde kalması gereken süre daha sınırlı olacak iken davacının tutuklu yargılanması ve hükümlü statüsüne geçememesi nedeniyle muhtemel şartla tahliye tarihine kadar olan hükümlülük süresinden fazla süre ile ceza infaz kurumunda kaldığı ve kanunun infazda öngördüğü indirimden yararlanamadığının anlaşılması ve dairemizin aynı yöndeki 2012/24083 esas, 2013/1 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 2709 sayılı TC. Anayasası’nın 19/son, 40/son ve 90. maddeleri gereğince iç hukuk kapsamında kanun hükmünde bağlayıcılığı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 5. maddesindeki özgürlük ve güvenlik hakkı düzenlemeleri ile Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararlarına göre, davacının koruma tedbirine konu mahkum olduğu ceza davasında sonuç olarak tayin edilen ceza miktarı nazara alındığında tutuklu kaldığı sürenin uzun olduğu ve sözleşmenin 5/3. maddesine aykırılık oluşturduğu ve 8 ay 25 gün fazla tutuklu kaldığı gözetilerek buna göre tazminat miktarının belirlenmesi gerekirken, “sonuçta aldığı cezadan fazla tutuklu kalmadığı gerekçesiyle” tazminat davasının reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.