Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2014/4621 E. 2014/18891 K. 29.09.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/4621
KARAR NO : 2014/18891
KARAR TARİHİ : 29.09.2014

Tebliğname no : 12 – 2013/280818
Mahkemesi : İzmir 5. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 29/05/2013
Numarası : 2012/178 – 2013/236
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat

Davacı vekilinin 07.05.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkilinin bir suç soruşturması nedeniyle tutuklandığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin, tüm; davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından toplam 163 gün tutuklu kaldığı, yargılama sonunda kasten öldürme suçundan beraatine hükmedildiği, ancak 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 10 ay hapis ve 375 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, hapis cezasının paraya çevrilmesi sonucu neticeten 6.375 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu itibarla davacının toplam tutuklu kaldığı sürenin mahkumiyet süresini aşmadığı dikkate alındığında, davacının tazminat hakkının bulunmaması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 29.09.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.