YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/23148
KARAR NO : 2015/18406
KARAR TARİHİ : 26.11.2015
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, ceza miktarına, lehe olan hükümlerin uygulanması gerektiğine, eksik inceleme ile hüküm verildiğine, katılanlar vekilinin ise TCK’nın 85/2. maddesi uyarınca hüküm kurulması gerektiği ile ceza miktarına, lehe olan hükümlerin uygulanmaması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-04/07/2013 günü saat 00.30 sıralarında sanık sürücü…’ın 165 promil alkollü vaziyette, idaresindeki otomobil ile yerleşim yeri içinde, 10.85 metre genişliğinde, aydınlatmanın olmadığı, bölünmüş, tek yönlü, 3 şeritli, düz, eğimsiz yolda yolun en sağ şeridinde seyir halindeyken, inşaatı devam eden Konak viyadükleri karşısına geldiğinde, yakıtı bittiği için arızalı olarak yolun sağ şeridinde dörtlü flaşörleri yanık vaziyette duraklayan aracın sol arka kısmında kaplama üzerinde olacak şekilde ayakta durmakta olan …’e aracının sağ ön köşe kısmı ile çarpmasıyla eşit kusuru ile kazaya sebebiyet verdiğinin kabulü gerekirken asli kusurlu kabul edilmesi ve sanığın 165 promil alkollü halde araç kullanmak suretiyle bilinçli taksirle hareket ettiği gözetilmeden, sanık hakkında TCK’nın 22/3. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.