Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2014/18869 E. 2015/13899 K. 28.09.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/18869
KARAR NO : 2015/13899
KARAR TARİHİ : 28.09.2015

Tebliğname No : 12 – 2014/98334
Mahkemesi : Adana 9. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 30/01/2014
Numarası : 2013/280 – 2014/58

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacının tazminat talebinin dayanağı olan Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.04.2013 tarih ve 2013/1 esas, 2013/74 karar sayılı ceza dava dosyasında, Uyuşturucu Madde Ticareti Yapmak suçundan beraat kararı verilmesi gerekirken yapılan yargılama sonucunda, davacı (sanık) hakkında aynı eylem nedeniyle Kullanmak Amacıyla Uyuşturucu Madde Bulundurmak suçundan Adana 1. Sulh Ceza Mahkemesine dava açılarak hüküm kurulduğu gerekçesi ile açılan davanın CMK’nın 223/7. maddesi gereğince reddine karar verildiği ve yapılan incelemede, aynı olay ve eylem nedeniyle Adana 1. Sulh Ceza Mahkemesine dava açıldığı ve bu mahkemece yapılan yargılama sonucunda, davacı (sanık) hakkında, Kullanmak Amacıyla Uyuşturucu Bulundurmak suçundan, 5237 sayılı TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği ve davacının (sanığın), hükmolunan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uyarak 01.04.2009 tarihinde kararı infaz ettiği ve aynı Mahkemece açılan davanın 5237 sayılı TCK’nın 191/5. maddesi gereğince 13.05.2009 tarihinde düşürülmesine karar verildiği, sabit kabul edilen kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçunun davacının tutuklanmasına esas olan suçtan bağımsız nitelikte ayrı bir suç olma özelliği taşıması ve bu kapsamda tazminat davasına dayanak teşkil eden Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesine ait ceza dava dosyasında davacı (sanık hakkında) Uyuşturucu veya Uyarıcı Madde Ticareti Yapma veya Sağlama ve Suç İşlemek Amacıyla Örgüt Kurma suçlarından yapılmış olan tutuklamanın haksız hale geldiğinin anlaşılması karşısında, mahkemece koruma tedbirleri nedeniyle tazminat verilmesine ilişkin 5271 sayılı CMK’nın 141/1 ve devamı maddelerinde belirtilen şartların davacı yönünden gerçekleştiğinin kabulü ile uğranıldığı iddia olunan maddi ve manevi zararla ilgili olarak davacı lehine tazminata hükmolunmasında isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı ve davacı vekillerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 28.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.