YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/18087
KARAR NO : 2014/25483
KARAR TARİHİ : 12.12.2014
Tebliğname no : 12 – 2014/254940
Mahkemesi : İzmir 5. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 20/12/2010
Numarası : 2010/645 – 2010/903
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar ve mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Şikayetçinin, CMK’nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçta zarar gören sıfatıyla temyiz hakkının bulunduğu kabul edilerek, yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve vekili aracılığı ile hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin CMK’nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
TCK’nın 22/4-5. fıkralarına göre taksirle işlenen suçtan dolayı verilecek cezanın failin kusuruna göre belirleneceği, birden fazla kişinin taksirle işlediği suçlarda, herkesin kendi kusurundan dolayı sorumlu olacağı ve cezalarının da kusura göre ayrı ayrı belirleneceği hükmü nazara alınmaksızın, mahkemece itibar edilen oluşa uygun bilirkişi raporunda sanık Y.. G..’in asli, sanık Y.. U..’ın tali kusurlu olduğunun belirlenmesi karşısında; yaralanmaların niteliği de göz önüne alınarak, kusur oranına göre sanıklar hakkında ayrı ayrı hüküm kurulması yerine, olayın meydana gelmesinde asli kusurlu olan sanık Y.. G.. ile tali kusurlu sanık Y.. U.. hakkında aynı cezaya hükmedilmesi; yine iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı ile mağdurlarda meydana gelen yaralanmaların nitelikli oluşu da göz önüne alınarak, her iki sanık hakkında kusur oranları da değerlendirilip adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.