YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/12576
KARAR NO : 2015/7534
KARAR TARİHİ : 06.05.2015
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü, işletme ruhsatı …Tur. A.Ş.’de olan .. İli, .. İlçesi, … Mevkii’ndeki … maden ocağında maden ocağı işleteni … Otom. Lt. Şti.’nin, yetkilisi ve sorumlusu olan sanığın yaptırdığı patlama neticesi etrafa dağılan taş parçalarının, maden ocağı işleteni … Otom. Lt. Şti.’nin kamyon kiraladığı . … Tic. Ltd. Şti. çalışanı olan … öldüğü olayda, kullanılan patlayıcının miktarına göre güvenli mesafenin sanık tarafından ayarlanmadığı ve buna göre yeterli güvenlik önlemleri alınmadığı, kusurun belirlenmesine ilişkin takdirin mahkemeye ait olması ve mahkemece de sanığın asli kusurulu kabul edilmesinde isabetsizlik görülmemiş olup, tebliğnamede yeniden bilirkişi kurulu raporu alınması yönüyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Meydana gelen olayda her ne kadar sanık asli kusurlu ise de; TCK’nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, dosyada bulunan adli sicil kayıdına göre sabıkası bulunmayan, sanık hakkında, sanığın kişilik ve sosyal ekonomik durumu ve sanık müdafiinin, lehe hükümlerin uygulanması talebi de dikkate alınarak, tayin edilen hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince paraya çevrilmesi hususunun tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.