YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/9146
KARAR NO : 2014/4736
KARAR TARİHİ : 26.02.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/77898
Mahkemesi : Mersin 6. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 12/05/2011
Numarası : 2008/898 – 2011/1050
Suç : Taksirle Yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi gereğince işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın asli kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, mağdurlardan A.. Ç..’in sol femurunda kırık oluşacak şekilde, mağdur M.. Ç..’in ise basit bir tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmaları nazara alınıp sanık hakkında temel ceza tayin edilirken asgari hadden uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK’nın 50/3. maddesi uyarınca, daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş bulunan onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş sanıkların kısa süreli, diğer sanıkların ise otuz gün ve daha az süreli hapis cezalarının aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı yaptırımlara çevrilmesi zorunlu olup, daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş 04.02.1939 doğumlu sanık hakkında 5 ay hapis cezasının aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlara çevrilmesinin gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” kıstası uygulanamayacağından, taksirli suçta kastın yoğunluğundan söz edilemeyeceğinden, temel cezanın belirlenmesinde gerekçe gösterilmesi
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 321.maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.