YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/8570
KARAR NO : 2014/1903
KARAR TARİHİ : 29.01.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/236839
Mahkemesi : İstanbul Anadolu 20. Sulh Ceza Mahkemesi
Tarihi : 28/03/2012
Numarası : 2011/1028 – 2012/531
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekilinin kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Katılan E.. D..’ın işçi olarak çalıştığı inşaattan düşerek yaralandığı olayda Üsküdar Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün 12.08.2010 tarihli raporunda katılanın hayati tehlike geçirerek ve basit bir tıbbı müdahale ile giderilemiyecek şekilde yaralandığına yönelik raporu ile dosya içinde sureti yer alan Sağlık Bakanlığı Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 17/05/2010 tarihli katılanın %99 fonksiyon kaybına uğradığına yönelik özürlü Sağlık Kurulu Raporu, vasi olarak davaya katılan M.. D..’ın oğlu olan E.. D..’ın yatalak hale düştüğü, konuşamadığı yönündeki beyanları gözetildiğinde katılan E.. D..’da meydan gelen yaralanmanın TCK’nın 89/3. maddesinde tanımlanan niteliklerde olup olmadığının tesbiti açısından yeniden adli rapor alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Dosya kapsamından taksirli eylemi sonucu yaralanan kişinin tedavisi için sanıkların çaba gösterdiği, yaralının yakınlarının zararlarını gidermek için 175000 TL tazminat ödeme karşılığı protokol yapmaya çalıştıkları bununla birlikte katılan ile zararın miktarı hususunda anlaşamadıkları görülmekle, katılanın uğramış olduğu zararın basit bir araştırma ile hesaplanıp sanıkların zararı gidermesine imkan sağlandıktan sonra ödeme veya ödememe yönündeki iradelerine göre, CMK’nın 231. maddenin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden sanık hakkında TCK’nın 53. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.