Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/5584 E. 2013/6023 K. 12.03.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/5584
KARAR NO : 2013/6023
KARAR TARİHİ : 12.03.2013

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : 2.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin temyiz talebinin reddine dair ek karar

Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, temyiz talebinin reddine dair ek karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
HUMK’un 427. maddesi nazara alındığında temyizin kapsamı ve hükmolunan tazminat miktarına göre kararın kesin olmaması karşısında davalı vekilinin temyiz isteğinin reddine ilişkin 02/06/2011 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede,
Davacının, ekonomik sosyal durumu ve ne iş yaptığı araştırılmadan gözaltında kaldığı dönemde geliri üzerinden kesinti yapmadan hesaplanacak bir miktarın maddi tazminat olarak ödenmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı gerekçe ile maddi tazminatın reddine karar verilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre; davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Manevi tazminat miktarı belirlenirken objektif bir kriter olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu,üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı,tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle hakkaniyet ölçüsünü aşmayacak bir şekilde, hak ve nesafet kurallarına uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, hükmedilen manevi tazminat miktarının bu ölçülere uymayıp fazla tayini,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.03.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.