YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/30240
KARAR NO : 2014/21904
KARAR TARİHİ : 05.11.2014
Tebliğname No : 12 – 2013/272688
Mahkemesi : Ankara 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 23.05.2013
Numarası : 2013/90-2013/289
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, kusura ve mücbir sebebe; katılanlar vekilinin ise takdiri indirime ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, ölü ve yaralı sayısı ile yaralanma derecesi, suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, iki kişinin öldüğü, bir kişinin de nitelikli şekilde yaralandığı dikkate alındığında, sanığın taksirinin yoğunluğu ve meydana gelen sonuç da gözetilerek, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza yerine yazılı şekilde ceza tayini,
2-Sanığın üzerine atılı taksirle öldürme suçundan hapis cezası ile mahkumiyetine hükmedildiği, sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının TCK’nın 50/4. maddesi gereğince seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilebileceği, sanık müdafinin lehe hükümlerin uygulanmasını talep etmesine rağmen hükümde TCK’nın 50. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 05.11.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.