YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/29255
KARAR NO : 2014/20558
KARAR TARİHİ : 22.10.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/305421
Mahkemesi : Mersin 6. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 17/05/2013
Numarası : 2012/713 -2013/374
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, takdiri indirim nedenlerine, ertelemeye ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Dosya içeriğine göre araç kullanmayı bilmediği ileri sürülmeyen sanık hakkında münhasıran sürücü belgesiz araç kullanma halinin bilinçli taksirin unsurlarını oluşturmadığı gözetilmeden, tayin olunan cezanın 5237 sayılı TCK’nın 22/3. maddesi ile artırılarak fazla ceza tayini,
3-Mağdurun velisi olan babasının mahkemede zararının karşılanması talebinin bulunmadığı ve belgelendireceği zararının da bulunmadığını bildirmesi karşısında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilirken yasal ve yeterli olmayan gerekçe gösterilmesi,
4-Sanığın idaresindeki araçla meskun mahalde seyrederken yol içindeki çocukların yanından geçerken mağdura çarparak yaralanmasına neden olduktan sonra, olay mahallinden kaçarak tespit edilen plakasının araştırılması sonucunda yakalandığının anlaşılması, dosya içinde pişmanlığına ilişkin beyana rastlanmaması hususları nazara alındığında, dosyaya yansıyan kişiliğiyle uyumsuz gerekçeyle ertelenmesine karar verilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.